Na idee, argumenty i pojęcia starły się w dyskusji poświęconej pochodzącym sprzed dziewięćdziesięciu ośmiu lat modelom i sposobom rekonstrukcji Państwa Polskiego trzy drużyny: konserwatyści, liberałowie gospodarczy oraz lewicowcy. Ich pojedynkowi przyglądali się licznie zgromadzeni na miejscu uczniowie oraz kilkoro nauczycieli. Spotkanie moderował nauczyciel historii, Tomasz Matraszek.
Szeregi konserwatywne zasilili Lena Tarkiewicz, Łucja Leśniak i Stanisław Bokacki. W swoich wystąpieniach reprezentowali interesy ziemiaństwa i cechów rzemieślniczych. Podnosili opiekuńczą wobec chłopstwa rolę warstw uprzywilejowanych, wskazywali ich wkład w obronność kraju. Argumentowali też za nienaruszalnością prawa do dziedziczenia własności ziemskiej. Konserwatystom patronowała Rada Regencyjna Królestwa Polskiego, organ, który 7 października 1918 roku ogłosił niepodległość Polski.
Idee liberalizmu gospodarczego prezentowali z kolei Julia Gdula, Melania Mosz oraz Antoni Szostek. Postulowali oparcie gospodarki i przemysłu o swobodnie rozwijający się rynek, bez ingerencji państwa w konstytuujące je procesy. Potrzebę zarzucenia interwencji instytucji państwowych połączyli z ideami etycznymi, wskazując na wartość indywidualnej pracy i niezbywalność korzyści, jakie każdy sam powinien sobie wypracować. Ich wypowiedzi przywoływały tradycję środowiska założonej przez Andrzeja Wierzbickiego w 1919 roku organizacji Lewiatan, reprezentującej interesy pracodawców wobec interesów społeczeństwa oraz instytucji państwowych.
W imieniu międzywojennej lewicy wypowiadali się Bartosz Betlej i Kacper Trojanowski. Przemawiali w interesie środowisk robotniczych, w imieniu grup zagrożonych wykluczeniem społecznym i ekonomicznym. Swoimi argumentami przywoływali pamięć o Tymczasowym Rządzie Ludowym RP (czyli tzw. „rządzie lubelskim” utworzonym pod przewodnictwem Ignacego Daszyńskiego cztery dni przed ogłoszeniem niepodległości kraju) oraz Tymczasowym Rządzie Ludowym Republiki Polskiej, utworzonym w 1918 roku i kierowanym przez socjalistę Jędrzeja Moraczewskiego.
Po serii wystąpień oraz pytań zadawanych przez prelegentów sobie nawzajem i przez słuchaczy zgromadzonych na sali, miało miejsce głosowanie, w którym uczniowie mogli opowiedzieć się po tej stronie ideologicznego trójkąta, która najbardziej ich przekonała. Vox populi ogłosił stanowisko konserwatywne najbardziej uwodliwą perspektywą światopoglądową. W stanie lekkiej konfuzji wszyscy rozeszli się następnie do dalszych obowiązków, marszcząc z pomyślunku czoła.